Goed nieuws en jarig

Hallo lieve schatten,

Gisteravond tijdens ons avond eten ging mijn telefoon "anoniem" stond er in het display. Ik weet dan dat het ziekenhuis belt. Er gingen twee gedachtes door mij heen:

- O nee hebben ze nog wat slechts in mijn bloed gevonden ? Dit omdat ik afgelopen maandag ochtend op de spoedeisende hulp had gelegen, daar kwam uit dat ik een maagvliesontsteking had.

- O nee mijn weefsel was niet schoon, ik moet nu direct komen.....

- Of goed nieuws, het weefsel is schoon.

En ik dank de Here het was mijn lieve chirurg dokter Raben die mij het goede nieuws vertelde dat "mijn weefsel schoon is". Ik wilde haar wel door de telefoon heen trekken om haar te knuffelen. Welke arts belt nou om 18:45 uur ? Wat is zij toch een zegen. Dit hadden wij echt even nodig, goed nieuws!!!!!

Ik heb haar nog even op de speaker gezet en ze wilde het verhaal nog een keer vertellen naar ons allemaal, de kids gilde blij "mama is weer beter". 

Ik heb nu groen licht voor de bestraling. Eerst moeten mijn wonden genezen en dan naar het laatste afsluitende behandeling.

Vandaag mocht ik mijn verjaardag vieren, heb alle vrouwen om mij heen uitgenodigd. En een anderhalf uur ben ik zo ontzettend verwend. En met zijn allen zongen zij "lang zal ze leven". Wat krijgt zo'n lied dan een andere belading.

En was zo dankbaar om met zulke lieve meiden bij elkaar te zijn, ik heb ze bedankt voor alle steun die ik van ze krijg in welke vorm dan ook. Ik ben zo gezegend.

Liefs Esther

Weer thuis

Lieve allemaal,

Vrijdag ochtend ben ik weer thuis gekomen.
Hoe ik mij voel?
Opgelucht, de tumor is verwijderd uit mijn borst en een aantal lymfklieren zijn verwijderd. Verlost, maar ook beurs, lig nu weer een paar dagen op bed en dat is echt niet mijn ding. Maar ook dankbaar. De operatie is goed gegaan, ze hebben alles kunnen weghalen wat weg moest.
Maar ben ook verdrietig, was een emotioneel iets waar we ook naar toe hebben geleefd en waar ik hard voor heb geknokt tijdens de chemo. En wanneer je dan een aantal dagen in je bedje ligt komt dat stukje ook terug en ben je dat aan het verwerken.

Nu is het deze week een spannende week omdat we donderdag te horen krijgen of het omliggende weefsel schoon is. Zo niet dan moeten er waarschijnlijk meer klieren verwijderd worden. En volgt er nog een operatie. En als het schoon is mag ik aansterken en gaat over een aantal weken, wanneer mijn wonden zijn genezen de bestraling beginnen. De bestraling zal zijn dagelijks in het LUMC ( behalve in het weekend) dit een 5 weken lang.
Ik zeg lang, omdat ik sinds vandaag zo ervaar, dat alles zo Lang duurt. En ik weet nog goed dat aan het begin van het traject (alweer een 6 maanden geleden) zeiden dat juist het laatste stuk het zwaarst zou zijn.
Het leven van iedereen gaat door, wat ook logisch is, maar voor mij staat het vaak stil. Dat is het moeilijkste van dit alles.

Ach ik baal vandaag.

Morgen zal ik wel weer opgewekt zijn, maar nu even niet.

Onderweg naar het ziekenhuis

Koen  heeft mij getekend, met mooie korte stekeltjes

Schoonzusje Merel, die in de ochtendzon bij mijn bedje stond :)

Vandaag was een spannende dag waar we naartoe hebben geleefd. Een operatie blijft immers spannend, maar het was nu tijd om de overgebleven tumoren te verwijderen.
Esther is rond 14:00u geopereerd, de operatie is volgens plan verlopen. Het verwijderde weefsel wordt nu verder onderzocht en afhankelijk daarvan worden de komende behandelingen bepaald. Nu eerst herstellen. Morgen mag ik haar weer ophalen na een nachtje in het ziekenhuis ter controle.

Uitslag MRI

Hallo,

Vorige week was een spannende week.
Woensdag mocht ik door de benauwde MRI tunnel heen. Angst, zorgen, slapeloze nachten gingen hieraan vooraf. Tijdens het onderzoek schrik je elke keer van alle harde geluiden die op je af worden gevuurd. Maar ook de onzekerheid die in je leeft, de gedachte "het zal toch wel goed zijn?".
In de tunnel kreeg ik een beeld van Jezus die in het wit gekleed was en ik ook. Ik keek naar mijn rug en zag het gezicht van Jezus terwijl Hij mijn handen vast hield, en ik voelde een enorme Rust.
En je moet weten dat de mensen die ik dit vertel even moeten lachen, want dit is eigenlijk niets voor mij.... Maar toch is het zo en kreeg ik dit beeld duidelijk en en ik ben er dankbaar voor. Dit beeld wil ik vast houden de komende tijd bij elke angst die ik moet ondergaan.

> Alles in Gods handen leggen, geen controle hebben, volledige overgave. Vertrouwen. Dit is mijn leerschool.

Vorige week vrijdag had ik een afspraak met een waarnemend oncoloog die met mij de uitslag van de mri besprak. Zij vertelde mij het mooie nieuws dat de uitzaaiing in mijn lymfklieren niet meer waarneembaar zijn. In mijn borst is de tumor van 2 cm naar 1 cm geslonken. Prachtig nieuws en zo dankbaar.
Ook heb ik de operatie datum doorgekregen die zal 24-8 plaats vinden. Volgende week donderdag. Al zo snel. En ik vind het spannend, maar ook blij dat ze nu de tumor weg gaan halen. Ik wil dit gemene goedje graag uit mijn lijf.

Mag ik jullie vragen om extra voor mij te bidden 24-8 ? Dat de handen van de armen gezegend mogen worden. Dat ik goed de narcose in mag gaan en uit mag komen ?

Liefs Esther

laatste chemo,operatie in zicht

Lieve lezers,

Gisteren zijn we terug gekomen van een heerlijk weekje weg naar Friesland.
Wat een top tijd hebben we daar gehad. Een kneuterige camping in Bakhuizen. Een aanrader voor jonge gezinnen www.witeburch.nl.
Leuke dagjes uit gehad. Dagje speeltuin samen met familie van Eijk, dagje wezen varen, dagje dierentuin, uit eten geweest, maar ook heerlijk bij de camping in het zonnetje gezeten met een goed boek.
De afsluiting van de week was even spannend want Koen was uit een skelter gevallen en had een behoorlijke snee in zijn kin, die is nog geplakt bij de huisarts.
Friesland zijn wij ingegaan zonder chemo, ik had behoorlijk wat bijwerkingen van mijn taxol kuur. Uitvalsverschijnselen in vingers en tenen, daardoor besloten om een kuur over te slaan. Wat was dat een verademing. Even bijkomen, de bijwerkingen werden minder in de week maar helaas niet overgegaan.

 

 

  

 



Vandaag had ik weer overleg met de arts en samen met de arts, met Wouter en met God besloten om te stoppen met de chemo. Wij en ook vele mensen om ons heen hebben gebeden of we de juiste beslissing zouden nemen, wel of niet verder gaan met de chemo's... Nu voelde het zo sterk bij de arts om te zeggen "ik stop" dat ik ook het vertrouwen mocht hebben dat God dit tegen mij zegt.
Maar wat is dit moeilijk om in dit vertrouwen te staan, je maakt iets niet af, maar ook niemand kan mij die garantie geven dat die laatste 2 behandelingen dat verschil zullen uitmaken in de toekomst. De arts zelf dacht dat dat niet zo zou zijn, dit omdat ik al zoveel kuren heb gehad.
In die rust moet ik maar gaan staan, maar het ging gepaard met veel traantjes. Tranen van geluk om dit traject af te sluiten, tranen van alle pijn die ik heb ervaren van kuren die ik heb gehad, tranen van geluk om door te gaan naar de volgende stap. De tranen zitten hoog de laatste tijd.

Volgende week woensdag heb ik al mijn MRI en volgende week vrijdag de uitslag. Ook heel spannend. De operatie willen ze nu vervroegen en daar hoor ik binnenkort de datum over.

Met ons als gezin gaat het goed. Bram is 16 juli 10 jaar geworden.

Wouter is met hem samen een paar dagen naar Parijs geweest, om zo zijn 10 jarige leeftijd te vieren !

Bram en Koen genieten van de vakantie. Niets moet.
Bram miste wel zijn vrienden, alleen iets ondernemen is niet aan Bram besteed.
Maar daarentegen zoeken Bram en Koen elkaar nu meer op en spelen ze meer samen.

Koen groeit als een idioot, ineens 2 schoenmaten gegroeid ( en een week later Bram ook ).
Kinderen waren heel blij toen ze hoorde dat de chemo nu klaar is.
We genieten van het samenzijn en ondernemen leuke dingen. Fijn dat dat ook weer kan.